• Grens overschreden.
• Je bent te ver gegaan.
• Er is geen weg terug.

Alle drie de zinnen krijgen een andere lading wanneer je leeft met PLS en natuurlijk ook wanneer je andere gezondheidsproblemen hebt.

Sinds het hele gedoe omtrent “me too” en the Voice, etc. kun je er niets aan doen dat wanneer je één van deze zinnen hoort gelijk aan een zedendelinquent denkt. Zelfs wanneer wij boodschappen doen in Nederland en bij de grens steevast de navigatie meldt dat we de grens hebben overschreden. Dan krijg ik gelijk het gevoel dat ik ergens van beschuldigd wordt, u heeft de grens overschreden, hoezo? We hebben alleen boodschappen gehaald..

Maar ook de zin “ je bent te ver gegaan”. Dat doet me gelijk denken aan Donald Trump, Jeffrey Epstein en consorten. Die hebben trouwens ook een grens overschreden en niet alleen met hun vliegtuig. Ooit zag ik een documentaire over zedendelinquenten in Amerika, die stonden onder toezicht en konden moeilijk een huis huren.
Tegenwoordig deze veroordeelden zelfs president worden, Tsja er is veel veranderd.

Voor mij is de zin “je bent te ver gegaan” van een heel andere betekenis. Wanneer ik besluit om zonder rollator of andere hulpmiddelen naar de schuur te lopen en kan dan bijna of helemaal niet meer terugkomen, mede omdat de bestrating iets omhoog loopt, dan ben ik te ver gegaan. En als ik dan hulp van mijn vrouw krijg om terug te keren naar de achterdeur, en ze zegt onderweg “je bent te ver gegaan”. Dan ben ik stiekem toch blij dat onze buren ons niet kunnen horen en verstaan..

Bij het horen van de zin “er is geen weg terug” denk ik in de eerste instantie aan een film. Zo’n spannend avontuur waarbij mensen zich vastklampen aan de rotswand. En dan bezweet met een angstige blik in hun ogen achterom kijken naar de resten van de touwbrug “er is geen weg terug”. Maar meestal blijkt er dan wel een andere weg terug.

Zoals ik net al schreef, wanneer ik met lopen te ver ben gegaan dan is er bijna geen weg terug. Zonder hulp is het dan moeilijk om terug te komen.

Maar qua PLS is dat een ander verhaal. Wanneer ik de grens heb overschreden, en dus duidelijk te ver ben gegaan, dan is dat een teken dat ik minder ver kon dan ik dacht. Waarschijnlijk is de progressie van de PLS weer een stapje verder en is er geen weg terug.

Zoals je leest, vertoon ik dus regelmatig grensoverschrijdend gedrag en ga soms ook te ver. Maar ja, er is helaas geen weg terug.

[tot de volgende]