Afgelopen week heb ik twee schuine punten uit een houten balk gezaagd. Met de afkortzaag een fluitje van een cent. Gisteren heb ik daar rubber voetjes onder gelijmd. Als het goed is komt er deze week een stukje aluminium tranenplaat zodat ik alle onderdelen heb om een afritje te maken. We hebben namelijk een drempel van 9cm hoog als je van de keuken naar de hal wilt en dat is onhandig met een rollator of rolstoel.
In het verleden zijn er ook vaak mensen over gestruikeld, zowel heen als terug. Voorheen hadden we al eens een afrit met vloerbedekking maar dat kun je niet gemakkelijk schoon houden. Dus het zou mooi zijn als dit gaat werken. Het lijkt simpel maar het moet toch aan heel wat eisen voldoen zo ondertussen. Het mag natuurlijk niet glad zijn en moet goed blijven liggen. Maar je moet het ook weg kunnen halen en het moet gemakkelijk schoon te maken zijn. Het mag ook weer niet te lang zijn zodat je er tegenaan schopt als je uit de wc komt en niet te veel doorzakken.
Jaren terug toen we hier net woonden hebben we bij de voordeur een parkeerplaats laten maken want dat was gras. En omdat Wendy de diagnose MS kreeg, hebben we uit voorzorg gelijk een oprit naar de voordeur laten maken. We hadden toen nog geen idee wat er met mij aan de hand was, en dat het uiteindelijk PLS bleek te zijn. Zoals het er nu uitziet ga ik de oprit eerder nodig hebben als Wendy. De MS van Wendy is redelijk stabiel door het dieet van Dr. Swank.
Ik zelf heb ook alles geprobeerd met voeding en supplementen, ook het dieet van Dr. Swank. En dan niet een paar weken maar zeker een jaar. Ik heb zelfs koffie een jaar laten staan, maar er was geen merkbaar verschil. Ik drink nu wel koffie zonder suiker, dat is daardoor wel veranderd. En verder koolhydraat rijk en arm, geen geharde vetten, extra kalium, magnesium en vitamines maar er was tot nu toe geen merkbaar verschil. Dat ik geen dikke darm meer heb helpt ook niet echt want daardoor kan ik bijvoorbeeld geen noten eten voor mijn energie. Na het eten van noten of kokos en dergelijke raak ik verstopt. Daardoor ga ik heel veel vocht kwijt raken en omdat ik heel misselijk wordt is het opnemen van vocht moeilijk waardoor ik heel snel uit droog. Een infuus is dan het beste hulpmiddel om alles weer snel aan te vullen.
Natuurlijk denk ik ook vaak aan een eventuele oorzaak van PLS maar daar ben ik geen goed ijkpunt voor. Weliswaar drink en rook ik niet maar ik ben al van jongs af aan heel veel in aanraking gekomen met olie producten. Later 10 jaar boven in een fabriek gewerkt op een kraan en als klap op de vuurpijl 2 jaar regelmatig met landbouw gif in aanraking gekomen tijdens mijn werk. Ook hebben we letterlijk op een bollenveld en tussen het maïs gewoond. Tijdens mijn jeugd werd alles geserveerd met suiker, en nu leef ik al sinds 1994 zonder dikke darm. Tsja het is eigenlijk een wonder dat ik er nog ben, zou je denken.
Maar dat geldt voor de meeste mensen van mijn leeftijd (1963). Roken was gezellig en het hele huis stond tijdens verjaardagen blauw. Geen veiligheidsgordel gewoon los achter in de stationwagen. Lekker hutten bouwen onder de grond en fikkie steken met teer en rubber. En wat dacht je van op straat tekenen met asbest en carbid schieten oh en op dak klimmen en fietsen zonder helm en schoonmaken met benzine en ik heb een paar keer onder stroom gestaan. We speelden wel de hele dag buiten, dat dan weer wel. Maar wel bij het water, drukke weg of langs de treinrails.. Als ik het zo terug lees valt het eigenlijk wel mee dat ik alleen een stoma en PLS heb…
Het opritje is ondertussen zo goed als klaar, ik schrijf meerdere dagen aan één blog en gedurende dat proces ben ik af en toe even naar mijn schuurtje geweest om nog even iets te doen. Er moest nog een extra steun onder want hij zakte naar mijn idee iets te ver door. Dat voelt onzeker en dat moet niet. Morgen komt hij definitief in huis te liggen en dan gaan we ervaren hoe dat is, ook voor de hond. Zo een klusje waar ik vroeger een uurtje over gedaan zou hebben, verdeel ik nu over meerdere dagen. Maar ondanks dat kom ik er toch door in de problemen, gisteren had ik heel veel moeite om mijn hoofd rechtop te houden en het praten en lopen is hopeloos. Gelukkig heeft Wendy me bijgestaan, dat scheelt een heleboel. Als het opritje er morgen ligt en het is naar mijn zin en ziet er mooi uit geeft dat een goed gevoel en dat is ook wat waard.
[tot de volgende]