Eigenlijk was ik vandaag van plan een ander stuk te schrijven over het verschil tussen Duitse en Nederlandse gezondheidszorg maar het pakt anders uit.

Afgelopen week was Wendy ziek, ze had bronchitis en dan speelt haar MS ook op. Logisch gevolg dat ik meer moet doen. De dieren moeten allemaal verzorgd worden en normaal doen we dat al 25 jaar zoveel mogelijk samen. Maar deze keer heb ik ondanks dat ik al ruim 2 jaar behoorlijk achteruit ga toch geprobeerd de bal hoog te houden zoals ik dat voorheen ook wel eens deed . Op mijn gemakkie en met de Franse slag kwam ik een heel eind.

Gisteren was een hele zware dag en kwam ik nauwelijks nog vooruit maar 's middags goed uitgerust, het moet maar. Wendy voelt zich vandaag al weer een stuk beter dus weer lekker met z'n tweetjes aan het werk. Maar ondanks dat ik goed had gerust kwam vandaag de man met de hamer. Ik kon nauwelijks nog van de schuur naar de achterdeur komen. Tijdens de lunch vroeg Wendy wat er was want ik schrok en dat zag ze, mijn benen doen het niet meer. Zelfs het kleine beetje bewegen waardoor ik de stoel kon bereiken zat er niet meer in.

Nu lig ik op het bed, als ik mij goed vasthoudt kan ik langzaam schuifelen zo ben ik hier gekomen. Wendy helpt mij om mijn benen op het bed te krijgen. Zojuist moest ik naar de wc om mijn stoma te legen. Ik doe dat op mijn knieën voor de wc omdat mijn stoma hoger zit dan normaal. Dat is zo gedaan omdat dat gemakkelijker was voor mijn werk wat ik nooit meer heb kunnen doen. Op zich lukte dat wel maar ik kwam niet meer omhoog. Het is voor het eerst dat het zover gekomen is. Mijn bovenbenen, onderrug en heupen zijn er erger aan toe dan mijn onderbenen. Zal dit de eerste van nog vele dagen, weken of jaren zijn waarop ik mijn benen helemaal niet meer kan gebruiken ?

Straks eerst even douchen (gelukkig hebben we een douchestoel) en dan lekker slapen, het wordt een rustige oud en nieuw voor ons en hopelijk is het morgen beter..

Tot de volgende